Een week vol verbazing!

3 maanden geleden ben ik met mijn eigen doelen aan de slag gegaan en dat waren;
- De jongens leren zichzelf en met elkaar te vermaken zodat ze zich minder vervelen. Dit door middel van verschillende spelen en het steeds meer uit handen geven.
- De nannies ondersteunen en leren hoe ze voor de jongens kunnen/ moeten zorgen. Dit door middel van een keer in de week een conversation, vertaald door een van de fysiotherapeuten. Hoe te straffen, complimenten belangrijk, altijd iemand aanwezig bij de jongens, aanwezig bij activiteiten en activiteiten leiden.

Het doel van de jongens, ongelovelijk maar waar, is gelukt! Een deel gaat overdag naar de ambachtschool, een ander deel speelt met de bal en een aantal in de speeltuin. Super om te zien en dit betekend voor mij dat ik overdag niks te doen heb.
In het begin liep ik naar buiten om te kijken wat iedereen ging doen; de jongens, de nannies en wat ik zou gaan ondernemen. Maar laatste 2 weken ben ik overbodig en vermaakt iedereen zichzelf en word alles zonder invloed van mij of ons geregeld en gedaan. Zij hebben ons/ onze activiteiten niet meer nodig om zich te vermaken! Helemaal super die vooruitgang maar wat nu met de overige tijd voor ons...?

Daarom hadden wij voor de laatste 1,5 maand onze doelen extra gezet op de nannies (idee om de conversation 2x in de week te doen), het 1 keer in de week koken voortzetten, daar een nannie bij koppelen en kijken wat we met al het resterende geld gaan doen. Het grootste doel was dus nog de nannies. Daar moest nog hard aan worden gewerkt, ze vallen snel weer naar het makkelijke en punten zoals activiteiten begeleiden/ verzinnen, goede manier van straffen en complimenten geven is allemaal weer van het podium verdwenen...

Het is een te groot en een te ingewikkeld verhaal om het helemaal uit te leggen maar de 2 fysiotherapeuten, Renuka en Pinipa, zijn ontzettend boos op de hoofd nannie en willen niet meer helpen bij het vertalen van de conversations. Ze willen me overal mee helpen, maar dit zien ze niet meer zitten!!
Het verhaal in het “kort”: een van de nannies, Chandra, vertelde dat ze het super vond wat wij hier doen en ze snapt heel goed wat we proberen te veranderen op het Boyshome en wat we proberen duidelijk te maken. Maar de hoofd nannie heeft bot weg gezegd dat ze er niks mee mogen doen...! Dit kwam behoorlijk hard aan en dus ook bij Pinipa en Renuka. Maar het word nog leuker; afgelopen donderdag hielden we de laatste conversation voor het uitje, om alles door te bespreken en afspraken te maken.
We hebben alles heel rustig uitgelegd en verteld wat we van de nannies verwachten als mentor groepjes met de verantwoordelijkheden daarbij. Op een gegeven moment stond de hoofd nannie op en vond ze het blijkbaar einde conversation. Ze nam de andere nannies mee en bleek toen te hebben gezegd, dat werd maandag voor ons vertaald door 2 boze therapeuten, “Daar hebben we niks aan!!!”

Pinipa en Renuka waren woest en dat met het verhaal van Chandra erbij komt het extra hard aan. Ik snap de reactie van Pinipa en Renuka wel; we zijn 3maanden druk geweest met de conversations, en elke keer kregen we de indruk dat ze er blij mee waren en er echt mee aan de slag gingen! Bedoel, kijk hoe positief ik elke keer op de site heb geschreven over de conversations!

Maandag avond beduusd op de bank en niet zo goed wetend wat we er nou allemaal mee moeten. Na zitten denken over het feit dat we toch echt die verandering hebben gezien! En hoe komt dat dan als de hoofd nannie zegt dat ze er niks aan hebben en er niks mee mogen doen..?

Na een boel puzzelen komt het er uiteindelijk opneer dat door onze eigenwijzen houding, wij zijn steeds de gene geweest die het eten stil legde tot dat iedereen aan tafel zat en steeds Sandaru uit de keuken viste, voor iedereen de zelfde regels. Of Pushpakamara die als een draak van een jongen heel veel negative invloed had op de groep en op de nannies, die is weer naar huis gegaan waardoor de groep heel erg positief veranderde. En Nimmi en Nilousha die eigenwijs genoeg naar de Hoofd Nannie waren om wel met de benoemde verbeter punten bezig te gaan.. na een tijdje verslonste dit wel en verdween het wel weer van het podium, maar dat is nu dus ook te verklaren!

Het komt hard aan en we snappen het nog niet, behalve Sigurd, voor hem is het duidelijk; de Hoofd Nannie is een heks!

Nu weer even wat leuks tussendoor:
Woensdag ochtend zijn we naar het huis van Pinipa gegaan waar we vol zijn gepropt met allemaal Sri Lanka lekkernijen en hebben gebaad in een klein meertje. Super gezellig en ook best ongemakkelijk. Gezellig eten en drinken zat er niet in, hier is de traditie dat de gasten eten en drinken zoveel als ze opkunnen terwijl de rest toekijkt.... Ik was blij toen Pinipa er eindelijk bij kwam zitten om gezellig te kletsen!
s’ Avonds zijn we met alle jongens, 1 nannie, Hoofd Nannie en wij 3e naar de tempel in Matugama gegaan. Het was weer Poyaday en zijn met een boel bloemetjes Boedha gaan vereren. De weg er heen met al die motors, bussen en threewheelers was al erg intressant en zorgde ervoor dat een aantal jongens achterste voren liepen om een bus van achter aan te zien komen rijden.
Terug op het Boyshome belde Lotta!!! MIJN NANGI (zusje) IS GESLAAGD voor der VMBO examen!!! Helemaal super en nogmaals gefeliciteerd nangi, geniet van je lekkere lange vakantie!!! :-)

Donderdag begon weer een bijzondere dag! Het begon al met dat ik (wéér) ziek op stond (4e x in 3 maanden!) maar daarna begon de rest van het feest. s’Middags is de 4e nannie vertrokken! Er is nu alleen nog de Hoofd Nannie en een nieuwe nannie, de beste vriendin van de Hoofd Nannie, die nu al het werk in haar 1tje mag doen!
Chandra is donderdag naar huis gegaan om voor haar zieke man met hart problemen te zorgen. Het comite heeft nog gevraagd of ze nog even kon blijven werken zodat ze een andere nannie konden zoeken. De Hoofd Nannie reageerde dood leuk; oke, ik zoek wel een andere nannie. En ze mocht gaan!

Na het vertrek van Chandra ben ik weer naar bed gegaan om om half 4 aan (de laatste) conversation te beginnen. Helaas was dit een erg korte conversation; na een kleine 10 minuten stond de Hoofd Nannie boos op en liep ze weg. We wouden de daytrip evalueren maar de Hoofd Nannie gaf al snel aan dat ze er niet over wou praten, ze kon het nou niet aan om over negative dingen te praten ze was namelijk “mental down” aldus de Hoofd Nannie.
Het was niet onze bedoeling geweest om er een klacht over te doen en wouden na een korte evaluatie praten over hoe we nu verder moeten. Maar Pinipa legde ons uit doordat de Hoofd Nannie wist dat ze niet goed werk had gedaan tijdens de daytrip (Renuka en Pinipa hadden dat duidelijk laten merken) interpeteerde zij dat we een klacht gingen doen over de daytrip. Om dit te verkomen stond ze boos op en liep ze weg! Einde conversation!!!

Wat een verschrikkelijk rare situatie hier!

Na het avond eten, met gelukkig wel een stel vrolijke jongens, zijn we naar huis gegaan. Al snotterend op de bank met een wc rol op schoot bedacht ik me wat Sigurd en ik met al het geld voor het Boyshome en onze tijd hier kunnen doen; We gaan de slaapzalen van de jongens op pimpen met muurschilderingen! Vandaag goedkeuring vragen en overleggen en dan hopelijk volgende week beginnen! 5 dagen in de week en dat in een kleine 5 weken moet lukken toch?! Als jullie nog gave muurschilderingen weten of ideeen hebben, laat het ons dan weten! Sigurd tekent wel en wij kleuren in, haha! Ik hoop dat het gaat lukken en we goedkeuring krijgen.:-)