Alweer 1 jaar ouder en 3 maanden hier!

Zondag ochtend ben ik naar Nilembe Meditation center gegaan. De tocht er naar toe was ontzettend mooi! Door bergen, thee plantages en prachtige uitzichten. Aangekomen op Nilembe kreeg ik meteen alle regels voor mijn voeten geworpen; Lange broek, minimaal 3 nachten, van te voren reserveren en man/ vrouw gescheiden. Behalve die laatste voldeed ik aan geen 1! Dus ik voelde me al bezwaard maar ik mocht van de eigenaar verder komen. Bij het gesprekje in zijn kantoor kreeg ik meteen al de kriebels; zijn autoritaire houding, manier van praten, de dagplanning die hij liet zien was van minuut tot minuut voor je ingepland... bah! Met al die regels, strakke planning en verplichtingen vond ik het meer een gevangenis lijken! Al lag het center wel op een heel mooi plekje en was alles heel mooi aangelegd. Door zijn houding, regels, verplichtingen, verwachtingen noem maar op sloeg bij mij meteen de deur dicht! Vooral toen ik aangaf dat ik er geen goed gevoel bij had en weer wou gaan en hij atnwoorde: “Dat kan, maar eerst ga je hier wat rond lopen, wat kijken, we kunnen wat mediteren en na lunch mag je weg.” Flipte ik van binnen! Ik wil helemaal niet lunchen hier en ik wil zelf bepalen wanneer ik weg ga en wat ik doe!!! De rondleiding maakte een boel goed en we hebben buiten op een heel mooi outdoor mediteer plekje gemediteerd... Hier hebben we over gediscuseerd, want ik was het niet overal mee eens, daarna heeft hij me daar alleen gelaten. Ik heb wat in me schriftje geschreven totdat ik een threewheeler hoorde. Ben naar de weg gerent en de driver gevraagd alstublieft even te wachten en me dan mee te nemen. Dat deed hij, 10 minuten later vond ik de eigenaar, heb aangegeven dat ik ging zijn enige reactie was “oke” Hij liep z’n office in en ik heb hem niet meer terug gezien....
De threewheel driver heeft me naar het busstation in Kandy gebracht waar ik de bus naar Negombo heb genomen. De volgende dag kwam Sigurd aan op het vliegveld bij Negombo dus zo kon ik zondag avond en maandag ochtend nog lekker van het strand genieten en hoefde ik maandag nog maar 20 minuten met de threewheeler om m’n lief op te halen.

Anyway, het was een hele beleving en vooral indrukwekkend dat Nilembe Meditatie center. Maar ik gok, 1 keer en nooit weer! Haha

Maandag ochtend heb ik heerlijk midden op het strand zitten lezen en tot 13 uur gezellig met een Belgische man, die in het zelfde hoteletje overnachte, zitten klesten. Om 13.00 uur was het (eindelijk!!!) tijd om m’n lief op te halen! Hihi wat was dat fijn om mijn stralende vriendje weer mee te kunnen nemen van het vliegveld! Een boel bijgekletst en het plan bedacht om mijn verjaardag met een kampvuur op het strand om middernacht te vieren! Samen met de Belgische man zijn we hout gaan halen, dat werd zijn cadeau voor mijn verjaardag. Toen het 22.00 uur werd zijn we de stormachtige wind in gegaan om een beschut plekje te vinden achter een gekantelde boot. Na een aantal (mislukte) pogingen om het vuurtje aan te maken begon het ook nog te regenen! Snel de kleden en tasje met cadeautjes gepakt en terug gerent naar het cuesthouse. Ondanks dat het vuur niet lukte op het strand stond hier een volgende verrassing te wachten... De Belgische man had een “bandje” voor mij geregeld die speciaal voor mij een paar nummers kwamen zingen, met 1 drum erbij. Matilde, vrouw uit Parijs, kwam er ook nog bij en zo werd het een hele gezellige avond! Voordat we aan de vuur poging begonnen kreeg ik een cadeau van Sigurd wat nog aangevuld moet worden in Matugama. Een zelfgemaakt boek vol met foto’s en verhalen van vrienden en familie! Ontzettend mooi, lief, gaaf, leuk, tof, noem maar op! (Stiekem werd ik er heel emotioneel van!) Zelfs een tekening van Mendi en Laura er bij! Wat er ook zou gebeuren, mijn verjaardag kon niet meer stuk gaan!
Ik wil jullie ontzettend bedanken voor de leuke verhaaltjes, leuk gedaan en super lief!

Dinsdag ochtend zijn we na een ontbijtje en telefoontje van pap, mam en lot met de taxie naar huis gegaan. Vlak voordat we het terrein opreden hebben we de chauffeur gevraagd om nog even te stoppen bij een cake kraampje. Hier hebben we voor 40 personen cake gehaald. Bij thuiskomst stond mij weer een verrassing te wachten; Claudia had alles versierd! Met beschilderde ballonnen, zelf gemaakte vlaggetjes met de kinderen, het zag er super mooi uit! Hihi dat was wel heel feestelijk thuis komen!!! We hadden de deur open gelaten en toen kwamen de jongens 1 voor 1 hun vlaggetje aanwijzen, zo trots en blij! Deur dicht gedaan, de cake in 40 stukken gesneden en in elk stuk chocolade cake een lollie geprikt, het zag er super feestelijk uit! Net op het moment dat we de laatste lollie erin prikte kwamen Pinipa en Renuka aanlopen met hun cadeau namens het center! Een shari in mijn lievelingskleur blauw, kleurt heel mooi bij mijn ketting. Pinipa heeft me in de shari gewikkelt terwijl Renuka de veiligheid spelden aangaf. We hadden de grootste lol en was super gezellig! Een shari is hier de traditionele vrouwen kleding en teachers zijn verplicht een shari te dragen, ik was dus een echte teacher!
In mijn shari zijn we met de traktatie en vriendschap armbandjes, als cadeautjes voor iedereen, naar het Boyshome gelopen. Ook hier was de boel versierd en iedereen was heel erg opgetogen en enthousiast, er hing een echte feest stemming! Nadat ik bewonderd en gefeliciteerd was door de nannies en de jongens kreeg ik een cadeau van de hoofd nannie namens de staff; een bos nep rozen met een kaart er aan en een kleine zaklamp. De kleine zaklamp was voor als we na het avondeten weer in het donker naar huis moesten, zo lief en leuk bedacht! We hebben iedereen een groot stuk cake gegeven en voordat ze aan de cake begonnen ging Claudia eerst met ze Happy Birthday zingen, dat had ze afgelopen week stiekem heel hard met de jongens geoefend. Ik voelde me echt jarig en het was zo speciaal! Nadat de nannies een vriendschap armbandje hadden uitgezocht hebben we de armbandjes bij de jongens uitgedeeld. Wat waren zij trots en blij, en wat voelde ik mij gelukkig en jarig!

Zo werd het, wat iedereen al zei, echt een verjaardag om nooit meer te vergeten!!!

Sigurd heeft een super week gehad in Duitsland. Vol ethousiasme zijn ze aan de race begonnen maar hebben hem uiteindelijk NET niet uitgereden. 8 rondjes zijn er nodig, ze kwamen op 7 ¾ ..... jammer jammer jammer