Laatste drukke week

Afgelopen week hebben we hard door gebikkeld om de nachtkastjes af te krijgen en samen met alle hulp van de jongens waren de kastjes afgelopen woensdag af, geschilderd en al!
We hebben de kastjes niet samen met de jongens versierd, maar in plaats daarvan hebben bijna alle jongens geholpen of gekeken bij het klussen. Plank vast houden, aangeven, schuren, vegen, alles wat ze maar konden bedenken om ons te helpen.
Ayesmante, Devinda en Supun die ruzie maken om wie de spijkers aan mogen geven terwijl Saante binnenkomt lopen met z’n tekenboek, z’n mooie kleurplaat laat zien, en zich lekker terug trekt in een hoekje om te gaan tekenen. Lekker z’n eigen ding en toch bij ons, pracht gezicht. Uiteindelijk werd de muziek op de laptop intressanter dan zijn kleurboek en lag hij met z’n oor op de laptop om de muziek boven het getimmer van Sigurd uit te horen.

Vrijdag ochtend, als cadeau op onze laatste dag, hebben we ze op de kamers neergezet.

Donderdag en vrijdag waren feestdagen. Voor afgelopen donderdag hadden we de mensen van het fysiocenter uitgenodigd om bij ons thuis te komen lunchen. We hadden salade gemaakt, patat en fruitjuice besteld. De patat was half 1 klaar om op te halen en hadden met ‘de gasten’ om kwart voor 1 afgesproken. Helaas kwamen ze pas om half 2 waardoor de patatjes slof waren! Ze konden pas om half 2 komen omdat er om kwart voor 1 een patient kwam. De patient weigerd om pampers te dragen waardoor hij pas naar het center kan komen nadat hij naar de wc is geweest. De vrouw die hem verzorgd en ook met hem mee was vertelde dat ze hem steeds weer naar de wc had gebracht maar dat hij om half 1 pas echt hoefde, daarom waren ze zo laat! Geniale reden toch?!
Ondanks dat de patatjes zo slof waren was het gezellig en vonden ze het lekker... al vraag ik me hard af of dit beleefdheid is, haha! De salade was in ieder geval geslaagd!

Om half 3 werden we boven op het Elderleyhome verwacht door de comite leden. Ze hadden een feestje georganiseerd als teken van dank. Na een boel speeches, thee met lekkers en typisch Sri Lanka cadeaus zat het erop.

Ook werden we donderdag uitgenodigd om vrijdag een dahne programma op het schooltje bij te wonen. Deze dahne werd gehouden door de comite leden. 1 van de comite leden zijn vrouw was overleden. Bij de boedhisten is het dan de traditie om een dahne te organiseren met veel lekkers en monniken uitnodigen. De monniken komen dan eten en zegenen jou, je familie en de overleden vrouw zodat zij in haar volgende bestaan een goed leven heeft.
De school was omgetoverd met witte doeken en tafels vol met eten. Wij zijn, in onze witste/ lichtste kleren, tussen de jongens gekropen op de grond. Na het aanbidden van Boedha, afgewisseld met speeches van de oudste monnik, mochten we daarna samen met docenten, comite leden en ouders de borden volscheppen van de monniken. (“en moeilijk met rechts!” Aldus Sigurd) Hele bijzondere gebeurtenis! Nadat de monniken waren uitgegeten begon het aanbidden en speechen weer. Hierna vertrokken de 18 monniken, in 1 busje, naar de Tempel. Zo gauw zij vertrokken waren werd de boel opgeruimt en schalen met eten aangevuld, toen was het tijd voor ons om met z’n alle te gaan eten. Hele happening maar super gezellig en lekker! Na het ijsje zijn we naar het dorp geracet om de laatste dingen voor theetijd te doen.

USB stick gedropt bij het internet cafe zodat zij de foto’s op een dvd konden branden voor de foto show, pinnen bij de bank, wc papier gekocht voor in India en door naar het postkantoor. Na een boel gehaast en gezeik om 100 gram te veel (per pakje mag je niet meer dan 1 kilo verzenden) zijn we via het internet cafe door geracet naar het Boyshome. Hier de tv + dvd speler verkast naar de speelkamer. Terwijl de jongens de stoelen aan het klaarzetten waren en ik cola aan het inschenken was probeerde Sigurd de dvd uit,, die bleek niet af te kunnen spelen! Opzich geen groot probleem , we konden de foto’s op de laptop kijken, maar het lulligste was; die dvd was ons cadeau voor de nannie. Toch maar gegeven en uitgelegd dat hij nu niet werkte. Volgens mij snapte ze het gebaar en ze zou het een andere keer nog eens proberen.
Onder het genot van cola en stukje cake starte Sigurd de foto show op de laptop... wat een succes!!! De jongens en nannies waren ongelovelijk enthousiast en lachen helemaal in een deuk als ze zichzelf zagen op de foto’s! Geweldig, puur genieten!!! (de gezichten op de foto’s zeggen genoeg!)

Tegen het eind van de fotoshow kwamen Pinipa en Renuka aanlopen, ze waren eindelijk klaar met de patienten op het fysiocenter. Ze hebben nog paar foto’s gekeken, de kastjes bewonderd, wat staan kletsen en toen was het voor hun tijd om naar huis te gaan. We zijn mee gelopen tot ons huisje waar we ze huldigde met de gouden medailes (die hadden we vanuit NL meegenomen) Onze nummer 1, champions! Ze moesten er hard om lachen maar vonden het gebaar super! Nog wat staan kletsen en toen was het echt tijd om hard te knuffel en te zoenen... het drong nog niet echt tot me door... Pinipa en Renuka liepen door naar het Center, Sigurd en ik terug naar het Boyshome... Toen viel het kwartje HARD! Dikke tranen over me wangen en uiteindelijk toch nog even snel naar het Center gelopen om ze nog even te spreken en nog een keer goed doei te zeggen. 2e keer ging stuk beter, haha! Het was tot mij door gedrongen dat we er echt vandoor gaan en kon er nu rustiger bij weg lopen.

Toen we terug liepen naar het Boyshome hadden we verwacht dat de jongens verveeld weg waren gelopen bij de foto show, maar het tegen overgestelde bleek! Ze zaten nogsteeds geintreseerd en enthousiast naar de foto’s te kijken, de foto’s waren al bijna voor de 2e keer rond geweest (350 foto’s)! Bij terugkomst overhandigde de Hoofd Nannie ons haar cadeau, ook namens de jongens. We kregen allebei een bos nep bloemen en een boek. Sigurd een boek over kinder rechten en ik een boek over verzorging, dat boek had ze tijdens haar werk als zuster gebruikt. Ontzettend lief en leuk! Daarbij zat een engelse brief waar ze hard haar best op had gedaan en de moeilijkste engelse woorden had uitgezocht, leuk en lief! Na haar cadeau’s hebben wij de jongens een cadeautje gegeven... de jongens lopen altijd met mobiels rond, druk te bellen. Mobiels van hout, van opgerold papier of karton. Toevallig hadden wij in een winkeltje speelgoed mobiels gevonden, nu hebben ze een ‘echte’ mobiels waar ze nog foto’s mee kunnen maken ook en wat zijn ze er blij mee! Zelfs tijdens Boedha tijd werd er druk gebeld.

Na Boedha werd Tom & Jerry opgezet, ook hier was de keuze moeilijk; mobiel of tv? Asele maakte de combi; Tom & Jerry filmen met zijn nieuwe mobieltje,, heerlijk toch?!
Eten, schoonmaken, medicijnen en toen was het tijd voor de huldiging. We vroegen alle jongens bij elkaar te komen, iedereen kwam niewschierig erbij, behalve Saante... Toen ik hem riep gebaarde hij “wacht even, ik heb mama aan de telefoon, ik kom er zo aan!” Nadat ik mama aan de telefoon kreeg en zei “Bye bye!” Hing Saante op en had hij tijd voor de huldiging. “Hette api jannewa” (morgen gaan we weg) “ Oya palaweni” (jij bent onze nummer 1) en hebben we 1 voor 1 de medailes uitgedeeld, wat waren ze trots en blij! Vlak voor vertrek gaven we ze als teken van weg gaan een ballon met aan een touwtje wat lekkers. Druk zwaaien en beloofd dat we zaterdag ochtend om 9 uur nog even komen zwaaien en knuffelen.

Met tranen in me ogen snel naar huis gelopen waar we de tassen hebben vol gepropt en het huis weer opgeruimd hebben.
Het was een heerlijke dag en het feestje was super geslaagd! De jongens hebben genoten, wij hebben genoten en ze hebben heel goed door dat we écht weg gaan... hoevaak we vandaag wel niet geknuffeld zijn! Ayesmante die hard met z’n vinger heen en weer schud en gebaard “nee, jullie blijven hier!” of Kavidu in de speeltuin die nuchter en al schommelend naar ons roept “Janne ne” (niet gaan) Asele die blijft roepen “dukai dukai, blablabla, plane” (Ik ben verdrietig, huppeldepup, vliegtuig) en Saante die me ziet staan, z’n armen in de lucht gooid en me spontaan en uitgelaten knuffelt..! We lachen erom, maken er een grapje van....... het zijn schatten van jongens, we hebben een super tijd hier gehad en nu gaan wij lekker op vakantie!
Tot 2 augustus in Sri Lanka (vlucht is verzet van 31 juli naar 2 aug.) en dan 2 maanden India – Nepal.

30 september staan we weer op Nederlandse grond, nu eerst genieten/ verbazen/ verwonderen/ ontdekken/ noem maar op, we hebben er super veel zin in!!!

Vanochtend stonden de jongens en de hoofd nannie al vroeg voor de deur. Terwijl de jongens foto's van ons maakte met hun mobiel waren wij nog druk het huis aan het opruimen en schoonmaken.
10 voor 9 kwam Jasil opeens opdagen, afgelopen dagen hadden we hem niet meer gezien, hij kwam speciaal langs om nog even te knuffelen en te kletsen. 9 uur precies was Renuka er, laatste spulletjes overgedragen, huisje doorgelopen en gelukkig kon ze zien dat we hadden schoongemaakt. Laatste keer jongens knuffelen, zwaaien, huilende Hoofd Nannie en de sleutel overgedragen aan Renuka.

See you again, want goodbye zeggen ze hier niet! Dat was de deal die we sloten op het Center en Boyshome.